Een intrigerende figuur in het moderne stoïcisme is James Stockdale, een voormalige Amerikaanse straaljagerpiloot die tijdens de Vietnamoorlog werd gevangengenomen en zeven jaar doorbracht in het beruchte ‘Hanoi Hilton’, onder zeer slechte omstandigheden. Stockdale, die zich al sinds zijn studententijd in met name de filosofie van Epictetus had verdiept en zich spiegelde aan Frederik de Grote die nooit zonder een exemplaar van Epictetus’ Handboekje ten strijde trok, had het naar eigen zeggen aan Epictetus te danken dat hij in Vietnam wist te overleven.
Na zijn vrijlating bleef Stockdale tot 1979 in het leger, tot hij als vice-admiraal afzwaaide. 1981 kreeg hij een aanstelling aan het Hoover Institution, gevestigd in Stanford, waar hij gedurende twaalf jaar uitgebreid schreef en doceerde over stoïcisme.
Toen hem in een interview gevraagd werd wie het in het Hanoi Hilton niet overleefden, antwoordde Stockdale:
‘O, dat is simpel, de optimisten. Daarmee bedoel ik degenen die zeiden: ‘Met Kerstmis zijn we hieruit.’ Het werd Kerstmis en Kerstmis ging voorbij. Daarna zeiden ze: ‘Met Pasen zijn we hieruit.’ Het werd Pasen en Pasen ging voorbij. Dan kwam Thanksgiving, en dan was het weer Kerstmis. Uiteindelijk stierven ze van heimwee. […] Hieruit volgt een heel belangrijke les. Je moet aan de ene kant het vertrouwen hebben dat je uiteindelijk gered wordt, want zonder dat vertrouwen houd je het niet vol, maar aan de andere kant moet je gedisciplineerd de harde realiteit van je situatie onder ogen zien, hoe erg die ook is.’ (Pigliucci, Hoe word je een stoïcijn?, p. 119).
Stockdale beschreef zijn ervaringen en overpeinzingen onder meer in zijn boek Courage Under Fire: Testing Epictetus’ Doctrines in a Laboratory of Human Behavior.